Bazen öyle yetişkinler görürsünüz ki kimi çok fazla alıngan, kaygılı veya depresif iken kimi çok agresif, şüpheci ya da takıntılı olarak hayatlarını sürdürürler. Bazen sürdürülen bu hayatlar; alabildiğine çağlayan ve akıp giden berrak suları olan, belirli bir yatağa sahip akarsular gibi değil de çakıllı, çamurlu, bariyerleri ve kaypak bir zemini olan dereler gibi görünürler. O çakıl, çamur veya bariyerler kişilik gelişiminde sekteye uğramış sağlıksız eğilimler olur kimi zaman, bazen de zamanla yaşanan travmalar, ilişkilerde alınan yaralar bereler olur… Bu örseleyici ilişkiler dünyaya gözümüzü açtığımız anda kurduğumuz ilk ilişkiler de olabilir yani kişinin annesiyle / bakım vereniyle ilişkisi de olabilir ve / veya yetişkinlik dönemindeki diğer önemli ilişkilerinden biri de olabilir.
Kişinin genetik mirasının önemi kadar psikolojik mirası da hayati öneme sahiptir; bütün bu ardalanımız bugüne dünden getirdiklerimizi yani bir bütün olarak sağlıklı yanlarımızın yanı sıra kendilik patolojilerimizi ve ruhsal bozukluklarımızı da su yüzüne çıkarır… Tüm marazlarla hiçbir medikal / psikoterapötik yardım almadan da yaşanabilir elbet, ancak çoğu zaman yaşam doyumundan yoksun bir vaziyette olur bu yaşama biçimi. Bir kez yaşadığımız bu yaşam yolcuğumuzda her birimiz daha etkili, doyurucu ve sağlıklı ilişkiler kurabilecek ve psikolojik işlevler açısından daha etkin yaşayabilecekken; psikolojik zorluklarımız ve ilişkisel marazlarımızın varlığında bunu pek de gerçekleştiremeyiz.
Etkili ve çağdaş bir psikoterapi sürecinde kendimizin düşünme-duygulanım- ve davranma biçimlerimiz üzerine farkındalığımızın arttırılması, diğerleriyle ve en çok da kendimizle daha sağlıklı ve keyifli, etkili ve doyurucu ilişkiler kurmamız yönünde değişimimizin desteklenmesi işte bu sebeplerle oldukça önemlidir. Bu daha fazla kazanmaktan, daha fazla çalışmaktan, daha fazla işlevsel özellikleri olan bir telefona ya da daha üst düzey bir teknolojiye sahip otomobillerde seyahat etmekten çok daha önemli kanımca. Çünkü bu dünya üzerindeki biricik olan ve bize özgü kişisel yaşamımız; biletini tek yönlü aldığımız, bir kereliğe mahsus ve yegane bir seyahat… Bu biricik seyahatimizde psikolojik konforu arttırmak gerek.